یک نیمروز جنگلی
یک نیمروز جنگلی روز عید قربان به پیشنهاد دایی محسن مان تصمیم بر رفتن به شمال کشور گرفتیم. صبح روز عید روانۀ جادۀ دیزین شدیم تا در اولین روزهای پاییز تجربه گر یک طبیعت بکر و هوای عالی باشیم
.
از آن جا که چند روزی ست مادرمان در افسردگی ناشی از جان باختن هم وطنان مان در منا به سر می برند
، ارسال این پست تا امروز به تعویق افتاده است و این پست صرفاً جهت تعویض روحیۀ ما و شما بارگزاری می شود
سفر به شمال در دو پست بارگزاری می شود و شما در ادامۀ مطلب شاهد اولین قسمت از سفرمان به چالوس و طبیعت جنگلی بکر اطراف آن خواهید بود.
دیزین را پشت سر گذاشتیم و در آستانۀ ورود به جاده چالوس برای صرف صبحانه توقفی در کنار رودخانه داشتیم که به جز مادرمان همگی از شدت سرما خود را بغل کرده بودیم
منظرۀ پیش رویمان بسیار زیبا بود و جایت سبز همگی با اشتهایی مضاعف چای را با نانی که بابایمان از یک نانوایی در میگون (که هر روزه قبل از رفتن به محل پروژه از آن برای خود و کارگران نان تهیه می کنند)، خریده بودند و با پنیر و گردویی جانانه خوردیم
.
سپس به سمت چالوس به راه افتادیم و این است مناظر بین راهی: کوه های پوشیده از درخت های رنگارنگی که به استقبال پاییز می رود
ما طبق برنامه ریزی های مادرمان تصمیم داشتیم روز پنج شنبه را در بافت جنگلی شمال و روز جمعه را در بافت شهری و کنار دریا بگذرانیم، هم چنان بی هدف پیش می رفتیم که به ناگاه تابلوی دریاچۀ ولشت در مقابل چشمان مان خودنمایی کرد و دایی محسن مان پرسان پرسان اطلاعاتی مربوط به دریاچه یافتند ولی در مسیر رفت، ما هیچ خروجی به سمت دریاچه نیافتیم و در نتیجه بابایمان که از ابتدا مرتب یادآوری می کردند لااقل تا دریاچه حدود یک تا دو ساعت فاصله است، به رسمِ پیچاندنِ ما و دایی محسن و مادرمان قبل از رویت شدنِ خروجی دریاچه در دو راهی جادۀ قدیم و آزادراه چالوس خواسته یا ناخواسته مستقیم وارد آزادراه چالوس شدند. وارد شدن به آزادراه همانا و نبودنِ هیچ راهِ خروجی در بدنۀ آزادراه و جهت دورزدن همانا! در نتیجه از آن جا که در ورود به این آزادراه بوی توطئه جهت نبردنِ ما به دریاچه به مشام می رسید، این مسأله خشم مادرمان را برانگیخته
و موجبات اعتصاب کلامی و کاری مادرمان را فراهم آورد از مسیر آزادراه به چالوس رسیدیم و اینک بابایمان جهت راضی ساختنِ ما سه نفر از جادۀ قدیم برگشته و دیگربار به سمت مرزن آباد به راه افتادند
ولی کمی آن طرف تر از چالوس به پشنهاد مادرمان که از شدت اعتصاب(
) حتی رفتن به دریاچه را نیز تحریم کرده بودند()، ما از یک خروجی وارد جنگل شده و کنار رودخانه ای گل آلود و خروشان اتراق کردیم
منظره ای از آن سوی رودخانه و جاده ای که در حاشیۀ رودخانه پیش می رفت
به محض دیدنِ آب ما به رسم شالاپ شلوب کردن در زاینده رود و در سفر اخیرمان به شهرکرد، اصرار داشتیم که پای خود را در آب فرو برده و شالاپ شلوب کنیم که با مخالفت مادرمان مواجه شدیم و از این کار انصراف دادیم و این ما هستیم: کودکی که در اثر سر رفتنِ حوصله اش در حال پرتاب سنگ به رودخانه است
مناظر جنگلی که مادرمان در حین اعتصاب و جهت تخلیۀ اعصاب و روان در قاب دوربین جای دادند
لنز دوربین در پای درخت و استواری درخت به تمام معنا در قاب دوربین
و عاقبت مادرمان اندکی از اعتصاب دست کشیده و در چشمی دوربین نیم نگاهی به بابایمان انداختند و نتیجه اش این عکس شد!
و شیطنت دایی محسن مان در سرازیر کردنِ ما به آب روان
اصرار ما به بابایمان جهت اجازۀ صدور مجور شالاپ شلوب
و این ما هستیم که حتی با تهدید شدن به آب سپردن مان، دست از سر دایی محسن مان بر نمی داریم و در همان حال که ما خرخرۀ دایی محسن را فشرده و مادرمان در حال عکاسی بودند، دمپایی محبوب مان به آب افتاد و دایی محسن و بابایمان دوان دوان در طلبِ دمپایی مان مسیر رودخانه را درنوردیدند
و در نهایت لبخند دلچسب و شیرین ما و دایی محسن مان به سقوط دمپایی در آب! البته زمانی که دمپایی به ما بازگشت؛ والّا دیدنِ چهرۀ ما در حالِ شنا کردنِ دمپایی واقعاً دیدنی بود
و ماجراجویی دایی محسن مان در عبور از رودخانه و مستقر شدن بر جزیره ای در آب
و طلبیدنِ ما به در آغوش کشیدن وقتی ما هم اصرار داریم بر روی جزیره مستقر شویم و دایی محسن مان را صدا می زدیم
و اما در آن سوی رودخانه، بابای ما حلزونی یافته و ما را به آن جا خواندند تا حلزون را ببینیم
ما و بابایمان بدونِ اندکی ترس به حلزون نزدیک شده و با دوختنِ نگاه کنجکاومان به حلزونِ مادرمرده، آن را وارسی کردیم
و کمی آن طرف تر دایی محسن مان در حال واکاوی نقطه ای در آب
و آن چه دایی محسن مان از رودخانه نوردی خود به ارمغان آورده است
و مادرمان در حال نوشتنِ کلمات مختلف در کنار رودخانه و این است کلمۀ خدا، که ما به علت وجود "خ" در آن و شباهتش به کلمۀ "خندوانه" که در تلویزیون دیده ایم، آن را "خندوانه" می خواندیم
عملیات انتقال حلزون کنار رودخانه به کنار حلزونی مشابه که لانه اش در تنۀ درخت جاسازی شده بود
پس از آن که آفتاب بر محل اتراق قبلی ما مسلط شد، جهت انتقال زیرانداز به سایه، محل را تمیز کردیم و در تمیز کردن محل یک عدد حلزون مرده یافتیم و مشخص شد ما بی دلیل حلزون قبلی را مادر مرده ننامیده ایم
و ما حلزون را در دست گرفته و آن را از نزدیک وارسی کردیم
وقتی ما بر خلاف مادرمان که گرچه از همان لحظۀ پیاده شدن لبخند بر لب نشانده بودند و از فضا لذت می بردند ولی هنوز در اعتصاب کاری به سر می بردند، بسیار کاری می شویم و اصرار داریم در عملیات انتقال زیرانداز گوشه ای از کار را بگیریم
پس از آن که عملیات آتش افروزی با چوب های خیس جنگلی منجر به بلند شدنِ دودِ فراوان از کنده ها و خیس شدنِ چشمانِ دایی محسن و بابایمان شد، آن دو انرژی وافری را صرف دمیدن در آتش و احیای آن کردند، در نتیجه مادرمان که تا آن لحظه به اعتصاب کاری مشغول بوده و حتی یک چایی نیز نریخته بودند، دست از اعتصاب کشیده و در یک فرآیند دلسوزانه مشغول به سیخ کشیدنِ جوجه هایی شدند که شب گذشته توسط ایشان مزه دار شده بود
در حالی که خانوادۀ ما در حالِ آتش افروزی و جوجه پزی بودند، اطراف مان پر شد از ماشین هایی که برای گذراندنِ یک پیک نیک جانانه به کنار رودخانه آمده بودند و مشغول پیاده کردن وسایل خود بودند.
و اما عکس های مادرمان از یک گیاه که تا به حال ندیده بودیم و به نظر می رسید نوعی تمشک جنگلی باشد
در زمینۀ شناسایی این گیاه نیازمند کمک شما هستیم
جایت سبز پس از خوردنِ نهار به علت تماس های مکرر میزبانی که در انتظارِ رسیدنِ ما به رامسر بود وسایل را در ماشین جاسازی کردیم و پیش به سوی رامـــــــــــــسر عکس های زیر در یک پمپ بنزین که دایی محسن مان از ماشین پیاده شدند، گرفته شده است این در حالی بود که ما به محض سوار شدن بر ماشین به خوابی سنگین رفتیم، چرا که از ساعت پنج صبح که بابا و مادرمان بیدار شده بودند، ما نیز بیدار بودیم که مبادا خدای نکرده ما را در منزل جا بگذارند
از عجایب روزگار است اگر گذر یک مهندس عمران به یک سازه برسد و از آن عکس نگیرد! مخصوصاً یک همچین سازه ای: پروژۀ قو، الماس خاورمیانه واقع در مسیر چالوس-رامسر در سلمانشهر
از آن جا که لباس های ما لباس های مسافرتی بود در نقطه ای نرسیده به رامسر در کوچه ای دنج که به دریا ختم می شد، توقف نموده و جهت دیدار با میزبان و همکارانش لباس های خود را از مسافرتی به رسمی تغییر دادیم!
و گل های زیبای کنار دریا (عکاس:دایی محسن مان)
جایت خالی هوا بسیار شرجی و گرم بود و مادرِ گرمایی مان به مثالِ ابر بهاری آب از دست می دادند
و مردی که همسفران خود را پیچانده است و به دریاچه ولشت نبرده است ()، و حالا در اندیشۀ دریای مواج به سر می بَرَد
پی نوشت یک: لازم به یادآوری نیست که باید این پست را با تم طنز بخوانید
پی نوشت دو: به پیشنهاد یک دوستِ دوست داشتنی، عکس ها در این پست به صورت تکی قرار داده می شود و از آن جا که در وبلاگ ما همیشه حق با مشتری بیده ()، پذیرای هر گونه پیشنهاد شما صرفاً در رابطه با جفت گذاشتن و یا تک گذاشتنِ عکس ها (و نه سایر موارد) هستیم.
پی نوشت سه: نویسنده جهت تغییر روحیۀ خود و شما تمام تلاش خود را جهت طنزآلود کردنِ این پست به کار گرفته است، امیدواریم روحیۀ شما نیز با خواندنِ این پست اندکی متغیر شود و از حال و هوای افسردگی این روزهای وطن خارج شوید
پی نوشت چهار: عکس های زیر به سفارش یک خالۀ دوست داشتنی بارگزاری می شود و ارتباطی به این پست ندارد
:
ادامه دارد...
اول از همه....من هم این اتفاق ...این فاجعه...این حجم اندوه رو که نمیشه بهش گفت فاجعه که خوده قتل بود رو به همه مسلمان ها خصوصا شیعه ها تسلیت میگم...من هم واااقعا تا مدت ها نمیتونستم از ذهنم بیرون کنم...یه روز زدم تنهایی تجریش..حتی امام زاده هم نرفتم که ذهنم متمرکز نشه...زدم تو بازارچه و شلوغی و مردم و نفس های نزدیک...ولی هنوز به خونه نرسیده روز از نو روزی از نو...تصور حال اون حجاج و تصور قلب نداشته اونایی که از ساعت 8 تا 4 هیچ کمکی بهشون نرسوندن تا همه جون بدن دیوونه ام میکرد
فقط خدا تقاصشون رو بده...نه دنیای دیگه...همین دنیا
وقتی برای ما این قدر سخته، وای به حالِ اونا که عزیزترن هاشون رو از دست داده اند
سعودیها اونقدر احمق ند که وقتی دیروز وزارت بهداشت کشورشون مرگ بیش از 4173 نفر رو تو سایتش زده، بلافاصله اون صفحه رو حذف کرده اند و هنوز هم ادعا میکنند که 800 نفر کشته شده اند و تصورشون این بوده که تو چهار ساعتی که این خبر روی سایت بوده، هیچکس اونو ندیده
اولا خوشحالم تو آخرین روزها تونستین یه شمال دیگه تجربه کنین
و بعد هم درباره دریاچه ولشت که باعث خشمت شده بود پیچوندنش...من آخرین بار قبل آیدین رفتم....یادمه راهش آسفالت نبود و به سختی بالا رفتیم ولی عوضش خیییلی دنج بود و هیچ کس هم اونجا نبود...انقدر دنج بود که وقتی میرفتی تو آب ماهی های کوچولو دور پاهات شنا میکردن
و امسال عید بعد بازگشت ما از شمال که باباهامون و خواهرامون مونده بودن اونا دوباره رفته بودن و میگفتم آبادتر شده...خروجی همون قبل آزاد راه افتتاح شده بود.
و رودخونه و زیبایی ها و علیرضای نازم که همه چی رو تجربه کرده...عکس ها عااالی بود....خصوصا حلزون ها...میدونم چه هیجانی داشته موقع دیدن سر بیرون اومده حلزون...آیدیه هم تو رامسر یه فیلم داره از تجمع حلزون ها و تا مدت ها هر روز بارها میدیدش.
درباره عکس ها....قبل اینکه برسم به پی نوشت هات میخواستم بیام و بگم وااااقعا ممنون از تکی و بزرگ ارسال کردنشون...کیفیت عکس ها و هنوز عکاسی ات انقدر قشنگه که حیفه کوچیک تماشا کنیمشون....اینطوری خییییلی بیشتر لذت برم
اون گل شبیه تمشک رو تو شکل توپی تر تو طویر داریم همه جای حیاط و منم یک بار حتی تستش کردم
خوردنی نیستوووبا اینکه با فشار به همون قرمزیه...ولی یه جور گله...و جالب اینکه بعدا خار میشه
اون گل های زرد عاااالی بون...خیییلی زیبا...البته زاویه عکس ها فوق العاده
ایشالا حسابی توش کیف کنه و شاد باشه پسرکم
همیشه به خوشی و تفریح و شادی باشین دوستم
پس چون جای دنج و زیباییه، حتما ارزش وقت گذاشتن داره
پس خوردنی نیست و تمشک هم نیست دیگه با این اوصاف! ممنون از اطلاعات خوبت، فکر کنم اطلاعات تو از خود شمالی ها هم بیشتر باشه
بابت پرده ها هم ممنونم عزیزم، راستش روزی که برای خرید پرده رفتیم، خاله ام هم این جا بودند و با هم رفتیم و دلش میخواست ببینه پرده ها چه شکلی شده اند، برای همین عکساشون رو اینجا آپلود کردم تا ببینند، آخه تو شبکه های اجتماعی عضو نیستند ولی وبلاگ رو دنبال می کنند
جذبه رو عشق است 
خدا کنه کشورهای مسلمان بتونند مدیریت حج رو از سعودی ها بگیرند
توی این کامنت از همه حاشیه ها و همه چی گفتم غیر از مسافرت شمال
ولی خوب خاطره سازه دیگه.
چه خوب که علیرضا جون از آقای زون خوشش اومده. بنظرم خیلی جالب هستن.
کلمه خدا رو هم خیلی گرافیکی و زیبا نوشتی ها
در مورد حلزون که منم خیلی ازش خوشم اومد چون مدت ها بود از نزدیک ندیده بودمشون.
خدا پشت و پناه شما و مهراد و باباش باشه
راستش منم هر چقد میخوام بهش فکر نکنم ولی متأسفانه نمی تونم
همیشه با نشاط باشی دوست خوبم و امیدوارم به هر جا که دلت راضی به دیدن آن مکان است سفر داشته باشی و سفرنامه های جذابی برایمان بنگاری 
و اما اون تمشکا یادمه به ما می گفتن اینا هم یه نوع تمشک وحشیه اما غیر خوراکیه نباید بخورید
و گلهای زیبا واقعا دست مریزاد داره دایی محسن روحمو تازه کرد 
ایشالا میسر بشه و ما به یک شمال دیگه و دریاچه ولشت دعوت بشیم
ٰ یادم باشه سری بعد اعتصاب کاری رو هم بهش اضافه کنم فک کنم بهتر باشه
این نظر لطفتونه زینب جان، چشماتون قشنگ می بینه