ماجراهای ما و عکاس!
ماجراهای ما و عکاس! گویا همین دیروز بود که کارگاه ساختمانی بابایمان به مناسبت عید سعید قربان تعطیل بود و برای اولین بار از دود و دم شهر گریختیم و عازم جاجرود شدیم و بی هدف کناره نشین دریاچه لتیان و هم نفسِ درخت های جنگلی لتیان شدیم
و حالا یک سال از آن روز می گذشت و ما باز هم روز عید قربان را در کنار لتیان بودیم! یک سال با همۀ تلخی و شیرینی هایش گذشته بود و نمی دانیم؛ شاید ما همان آدم های دیروز بودیم...
اولین دیدار ما با لتیان را در روز عید قربان سال گذشته (مهرماه 92) اینجا ببین...
... و پس از آن بارها و بارها به لتیان رفته ایم و تمامِ خاطرات مان از لتیان خاطراتی ست شیرین
و اما امسال نیز راهی لتیان شدیم و در کنار رودخانه ای خالی از آب مأمن گزیدیم و میهمانِ زیبایی های آن شدیم...
عکس های ما از طبیعت پاییزی و زیبای لتیان و البته ماجراهای ما و عکاس می رود به ادامۀ مطلب... با ما همراه باش
××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××
امروز دقیقاً دو ماه از سفر آوینا جانمان می گذرد و این روزها جشنوارۀ نانو و تقدیر از بهترین های نانو در حال برگزاری ست و بابا و مادرِ خاله مهدیه مان میهمان این شهر هستند تا در این مراسم شرکت کنند... ما نیز برای شرکت در مراسمی که قرار است از خاله مهدیه و عمو مجیدمان تقدیر شود دعوت هستیم و افسوس که جای خودشان خیــــــــــلی خالی ست.
لطفا برای شادی روحشان حمد بخوانید.
بسم الله الرحمٰن الرحيم الْحَمْدُ للّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ الرَّحْمـنِ الرَّحِيمِ مَـلِكِ يَوْمِ الدِّينِ إِيَّاكَ نَعْبُدُ وإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ اهدِنَا الصِّرَاطَ المُستَقِيمَ صِرَاطَ الَّذِينَ أَنعَمتَ عَلَيهِمْ غَيرِ المَغضُوبِ عَلَيهِمْ وَلاَ الضَّالِّينَ
مدتی ست به وقت بیرون رفتن ماشین هایمان را نیز همراه می بریم... و شاهدِ صحنه های "تهنُّش (تصادف)" هستیم و همواره لب هایمان را دراز نموده و با تغییر لحنی که نشان از عظمت عمل انجام شده دارد رو به مادرمان می گوییم:" ماشین تاخسی (تاکسی) با ماشین پُدیس (پلیس) تهنُّش کرد"
... و بعد از طراحی صحنۀ تصادف آاااای خاک بار می زنیم
اصلا هم برایمان مهم نیست که بر ماشینِ سواری خاک بار بزنیم و یا بر ماشین باربَر... البته این بار زدن ها مستلزم این است که موجودی به نام عکاس دست از سرمان بردارد و ما را با کودکانه هایمان تنها بگذارد که البته این امر امکان پذیر نیست! و باعث می شود ما از دستِ عکاس و دوربینش سر به کوه و بیابان بگذاریم
سنگ که نیستیم رفیق! و بدیهی ست که گشتن در جوار جماعتی عیاش عاقبت ما را نیز به یک صحراگرد عیاش مبدل می کند و ناچاریم ما نیز در پی هیزم راهیِ کوه و بیابان شویم آن نقطۀ نارنجی که در عکس مشاهده می نمایی ما هستیم و به دلیل بُعد مسافت عکاس با ماست که به یک نقطه تبدیل شده ایم
و اگر تصور می کنی عاقبت عکاس دست از تنبلی برداشته و از بُعد مسافت کاسته است سخت در اشتباهی! بلکه ایشان لطفی عظیم نموده انگشت مبارک را بر روی دکمۀ زوم دوربین فشرده اند و ما را از نمایی نزدیک تر در کادر دوربین جا داده اند
و هیزم های موجود در دستمان را عشق است
شک نکن که تمام محتوای نهارمان فقط به خاطر وجود هیزم هایی که ما جمع نموده ایم پخته است
و حالا جای ما و عکاس عوض می شود... ما به محل اتراق وسایل می رویم و عکاس به محل برافروختنِ آتش... و ما در محل اتراق به دنبالِ ماشین هایی می گردیم که ساعتی قبل آن ها را زیر خاک پنهان می کردیم و دیگر بار به دنبالشان هستیم و زمزمۀ زیر لبمان این است :"ماشین ها علیریضا کجاست؟"... و همانا به دنبالِ ماشینی هستیم که آن را "ماشین تاخـــــــــــــسی (تاکسی)" می نامیم و از جهیزیۀ مهدی جان، پسر عمویمان، می باشد که سلسله وار به ارث برده ایم
و چه خوب که خداوند طبیعت را با همۀ زیبایی هایش آفرید و الّا لنز دوربین عکاس هم چنان ما را تعقیب می نمود و اجازۀ آزادی عمل در شیطنت را به ما نمی داد
و تصور می شود بابا و دایی محسن مان اولین داماد و برادر زنِ تا این حد مهربانِ دنیا باشند
و مهربانی هایشان تا حدی ست که بدونِ وجودِ یکدیگر هرگز به پیک نیک نمی روند
و جایت بسی سبز رفیق
و این ما هستیم که دو سنگ کنارِ هم را در تمثالِ "اسبی" می بینیم و بر آن سوار می شویم و در آستانۀ تاختنِ "اسبی" و با لب و لوچه ای بلورین شکارِ لحظه های عکاس می شویم
و از آن جا که این روزها تغییرِ دمایی ناگهانی در هوای تهران رُخ داده است ما نیز نه تنها سویشِرت پوش می شویم بلکه هنوز غروب نشده بساط مان را روی کولمان انداخته و لتیان را با وزش باد و سردی اش تنها می گذاریم
ما که تکلیف مان مشخص است و پس از چند ساعت بازی به محض سوار شدن به ماشین، دراز به دراز روی صندلی "عبق(عقب)" پخش می شویم و یک اپسیلُن جا را نیز به مادرمان می دهیم! و حالا که همراهان و از جمله عکاس خیالشان از بابت سرما نخوردگی مان راحت می شود، تصمیم می گیرند ادامۀ روز را در سرخه حصار بگذرانند و این است لحظه های عکاس و غروب زیبای سرخه حصار
و در حالی که صدای خُر و پُفِ این جانب تمامِ فضای ماشین را پر کرده بود، داماد و برادر زنِ مهربان دیگر بار عکاس را میهمان چای آتیشی می نمایند
و جای تو سبز رفیق
و پایانِ این پست
پست بعدی مان ثبتِ گردش روزِ گذشته مان است در سرخه حصار... با ژست هایی هنری که عکاس از ما به ثبت رسانده است و ما با وجود غُر زدن های گاه و بیگاه مان از زیرِ ذره بین رفتن توسط دوربین عکاس، خوب می دانیم وجود عکاس نعمتی ست در اطرافمان
ایشالا که همیشه خوش باشید و زندگی تون انقدر قشنگ باشه که مرتب پوزیشن عکاسیتون رو حفظ کنید و البته فرصتی به جیگر ما هم بدی برای شیطنت
یه سرم بیا خصوصی.
ممنونم از احوالپرسیت خدا رو شکر گرفتگی صدا داریم ولی از گلودرد و آبریزش بینی خبری نیست شکرِ خدا
دو سال قبل تمام پاییز و با کهیر دست و پنجه نرم می کردم و تجربۀ تلخ کهیر به من آموخت که چه خوش ست حساسیت از نوع عطسه و آبریزش
ممنونم بابت آرزوهای قشنگی که برامون داشتی الهام عزیزم
) و وقتی همزمان با پست گذاری در حال نوشتن یک طرح پژوهشی هم باشی و وقتی همزمان جوابگوی سوالات ممتد پسرکت هم باشی و البته در حال پخت و پز و پاسخگویی به تلفن
از توجه و دقت نظرت سپاسگزارم دوستم
من ساعت 11/30 امدم ولی فرصت نشد کامنت بزارم برات حالا امدم 
حالا خوبه امروز بعد از گذاشتن پست خودم اینجا بودم و الّا حسابش و بکن تا شب چی می شد
سوارشده خیلی خوشم اومد
بابا عکاس وبچه عکاس باسلیقه ای بودین ها
چقدر هم ماشین بازی اینجا کیف میده
خوب مامشکلمون تو عکس ازعلی اینه بیرون خیلی شانس بیاریم تو اغوشمون باشه یک چندتاییی میتونیم بگیریم وپس نمیتونیم تووب بزاریم
اماتو خونه ای این بچه ماقرتیه ای قرتیه .بیکار میشه میاد دندوناش ونشون میده وخنده مضحک میکنه ومیگه مامان عشک بگیر وهرچه زستی که فکر کنی بروز میده وماهم ذوق مرگ میشیم وخودشم ازدیدن خودش که ببخشید حسابی خرکیف
این پسرک مابیرون فقط راه میشه ماهم دنبالش ازچایی و....خبری نیست فقط قدم قدم
منم تا سال قبل با علیرضا همین مشکل و داشتم و اجازه نمی داد ازش عکس بگیرم. باید 50 تا عکس می گرفتی تا سه تاش درست دربیاد. ولی الان چند وقته همکاری می کنه
فدای علی آقای خوش تیپ و خوش عکس و خوش خنده و قرتی
منم تجربۀ قدم قدم شما رو داشتم. راهش اینه که شما دنبالش نرید. یه جا بشینید و چایی درست کنید و مشغول خوردن بشید وقتی شما رو ساکن ببینه ناچاره کنارتون بشینه.gif){kind=small}
)
بازم مثل همیشه عاااااااااااااااااااااااالللیییییییییییییی
فدای محبتت عزیزم. باران جون و علی کوچولو رو می بوسم