"تُ" می بینیم...

علاقۀ ما به "تُ" وصف ناپذیر است...

"تُ" در فرهنگ واژگان علیرضا یعنی: کامیون...

هر از گاهی از حضور مادرمان پای لپ تاب استفاده می کنیم و خودمان را به روی پای ایشان می رسانیم و "تُ"..."تُ" گویان از ایشان در خواست نمایش "تُ" های موجود در حافظه را داریم...

و امــــــــــا.... ما فکر می کنیم پروردگار به ما علاقۀ ویژه ای دارد و منابع غنی و سرشاری برای رصد کردن "تُ" در اختیارمان است...

پاییز سال گذشته بابایمان یک پمپ انتقال بتن خریداری کردند و آن را برای کار به شرکت "بنیان بتن غرب" سپردند. شرکت بنیان بتن هم به بابای ما یک سررسید داد که حساب هایشان را در آن ثبت کنند... یک روز دور از چشم بابایمان ما هم به آن سررسید سرکشی کردیم تا ببینیم در آن چه می گذرد که بابایمان همیشه خودکار به دست سرشان را در آن فرو می برند ...

جای شما خالی نمی دانید داخل آن چه خبر بود... پر بود از عشق ما یعنی "تُ"...

و این گونه شد که ما عاشق این سر رسید شدیم و برای رسیدن به آن از هیچ تلاشی دریغ نکردیم... تا چشم مادرمان را دور می بینیم با یک وسیله ای که در دسترس باشد برای خودمان بالابر می سازیم و خودمان را به بالای قفسه رسانده و سررسید را بر می داریم و "تُ" ها را نگاه می کنیم...

امروز هم یکی از روزهایی است که با بابایمان عازم حمام شده ایم و به علت علاقۀ شدیدی که به آب بازی داریم با وعده و وعید مادرمان و دادن شکلات حاضر شده ایم حمام را ترک کنیم!!!

از آن جا که در مقابل سشوار و خشک کردن سرمان مقاومت گسترده ای از خود نشان می دهیم مجبور شده ایم کلاه مادرمان را بر سر بگذاریم!!!

بلافاصله پس از ترک حمام از کیف بابایمان بالابر ساخته ایم و این سررسید را صاحب شده ایم و داریم "تُ" می بینیم....

جهت دسترسی به انواع متفاوتی از "تُ" مرتب سررسید را ورق می زنیم و اصرار داریم مادرمان هم تک تک "تُ" ها را ببینند. آخر سلامت روح مادرمان و شادی ایشان برای مان از اهمیت خاصی برخوردار است و ما فکر می کنیم روحیۀ مادرمان نیز مانند ما، با دیدن "تُ" عوض می شود...

حالا خدا کند بابایمان به این زودی متوجه هجوم مان به سررسید حساب هایشان نشوند وگرنه باز هم مجبوریم در فراغ "تُ" های محبوبمان نالۀ جانسوز سر دهیم!!!