کفشدار خونه
کفشدار خونه همش فکر می کنم چقدر خوبه که دایی محسن پیش ماست...
عصرها که دایی محسن و بابایی میان خونه بابام سریع میره تو اتاق و مشغول مطالعاتِ زبان میشه...مامان هم میره تو آشپزخونه و مشغول شام پختن و پذیرایی میشه... و امــــــــــــــــــــــا من می مونم و دایی محسن...
بعد از کلی سرسره بازی و الاکلنگ و به عبارتی باج دادنِ دایی محسن به من تازه می رم اولِ خط...
به این صورت که شلوار دایی محسن و میارم به اضافۀ لباسهای خودم و آمادگی مو برای خروج از منزل اعلام می کنم...
و دایی محسنِ خسته می مونه و اصرارِ مامانم و داد و بیدادِ من..
پس چاره ای نیست که دایی محسن منو ببره دَدَرررر...
منو می بره تو خیابون تا راه برم... و بعد از کمی گردش منو میاره دمِ در که بیایم خونه ولــــــــــــــــــــــــــــــــــــی مگه میشه منو از تو کوچه جمع کرد... من دوباره بر می گردم بیرون و حداقل سه بار این سناریو تکرار میشه...و آخرِ سر هم با گریه میام داخل..
دیروز برای مامانم یه بسته اومد و دایی محسن میخواست بره بسته رو از پایین بگیره...منم طبق معمول پام و کردم تو یه کفش و اصرار داشتم منو با خودش ببره ولی چون بسته سنگین بود منو نبرد..منم به نشانۀ اعتراض تا در باز شد پریدم بیرون و نیومدم تو خونه... مامان در و نیمه باز گذاشت و هر از گاهی بهم یه نگاهی می انداخت که دسته گل تازه ای به آب ندم...
یهو چشمم به کفش ها افتاد و دیدم طبق معمول بابایی و دایی محسن کفش هاشون و نامرتب گذاشتند جلوی در...
منم که بیرون بیکار ایستاده بودم و از طرفی حس نوع دوستیم گل کرده بود بخاطر همین اقدام به مرتب کردن کفش ها کردم...
خدا رو شکر همه چی مرتبه... حالا مامانی می تونه نفس راحتی بکشه...
می بینی که در نقشِ کفشدار به خوبی عمل کردم...
می تونی بیای ادامۀ مطلب و مراحلِ کار کفشدار خونه رو ببینی....
اول از همه کفش های دایی محسن و جفت می کنم...
واااااااااااااااااااااای جقدر هم سنگینه این کفش ها!!!
نه اینجا جای مناسبی نیست...آخه می دونی خیلی جلویِ درِ، باید ببرمشون اون طرف...
وای بچه ها من از بی نظمی اصلا خوشم نمیاد!!!باید حتما کاملا جفت بشن...
همه چی مرتبه فقط به نظرم این دمپایی از تقارنِ کافی برخوردار نیست!!!!
خوب حالا دیگه همه چی جفت و جور به نظر میاد؟!؟!
مامانم اونقدر غرق در عکاسیه که حواسش نیست من کفش نپوشیدم...حالا بابام اومده که هنرنماییِ منو ببینه ... و به جای اینکه بره و دمپایی هامو بیاره!! به مامانم دستور میده که بره دمپایی هامو بیاره....
و تا مامانم برگرده من همۀ چیدمان و بر هم زدم و دارم یه کار دیگه می کنم...
خوب درِ آسانسور باز شد و دایی محسن اومد ...
خوب می بینی که حسابی کفش ها رو مرتب کردم و همه چی روبه راهه!!!! فقط مونده شستن دست هام و صورتم و عوض کردنِ لباسام و شستنِ دمپایی هام که مامانم زحمتشو میکشه...آخه می دونی من داشتم به مامانم کمک می کردم که همه چی کثیف شد!!!! و حالا نوبتِ مامانِ که مشارکت کنه و به من کمک کنه!!
زندگی یعنی مشارکت، یعنی کمک کردن به همدیگه...
هر کدوم از ما در یک زمینۀ خاص تخصصی داریم که دیگران ندارند اون چیزی که زندگیمون و زیبا می کنه همفکری کردن با دیگران و مشارکت در انجامِ کارها و حلِ مشکلات مردمه....
درست مثلِ من و مامانم که با هم مشارکت می کنیم!!!
