آسمان شب
آسمان شب 
شک ندارم به شدت حس کنجکاوی شما گل کرده و دلت می خواهد بدانی این خط ها چیست؟
کمی تفکر کن و حتـــــــــــــــــــــــــــــــماً برو به ادامۀ مطلب....
در ادامۀ نمایش هنرنمایی های خودمان، این بار به نمایش هنرهای مادرمان پرداخته ایم!!!
سال 1380 بود که مادرمان با ارائۀ روش جدیدی برای اندازه گیری ضریب انبساط طولی، برای شرکت در گردهمایی دانش آموزی فیزیک ایران عازم یزد شد...
در آن گردهمایی مادرمان با شخصی به نام اوشین زاکاریان آشنا شد که با عکاسی از آسمان شب هنری زیبا را به نمایش گذاشته بود...
یک سال گذشت و مادرمان یک دوربین عکاسی آنالوگ زنیت خرید و تصمیم گرفت ایشان نیز به عکسبرداری از آسمان شب بپردازند...
اسلایدهای زیر حاصل ساعت ها انتظار و باز گذاشتن دریچۀ دوربین در مقابل حرکت ستارگان است که در سال 83 به ثبت رسیده است...
ماجرا از این قرار است که اگر در یک لحظه از آسمان شب عکس بیندازید ستارگان را به صورت نقاطی در عکس خود خواهید دید... وقتی دریچۀ دوربین آنالوگ شما مدت زمان بیشتری باز باشد در اثر حرکت زمین به دور خود، ردی از ستارگان بر جای می ماند. در عکس بالایی دریچۀ دوربین نیم ساعت باز بوده است.
عکسبرداری از آسمان شب به این راحتی ها که فکر می کنید نیست. این تصاویر حاصل بارها و بارها آزمون و خطاست... در اثر تجربه است که شما کم کم خواهید آموخت که بسته به نور زمینه، شما مجاز هستید تا چه مدت زمانی دریچۀ دوربین خود را باز نگه دارید... در غیر این صورت فیلم و یا اسلاید شما در اثر نور زیادی که از محیط دریافت می کند، می سوزد...
این عکس که حرکت دایره وار ستارگان را نشان می دهد از سمت شمال آسمان شب گرفته شده و 10 دقیقه نوردهی داشته است. چون زمین حول محور شمالی-جنوبی خود می چرخد دایره وار بودن حرکت در عکس هایی که از سمت شمال گرفته می شود به راحتی نمایان است. اگر مرکز این دایره را دنبال کنید می توانید ستارۀ قطبی را بیابید که جهت شما را نشان می دهد. البته در این عکس دیده نمی شود.
در این عکس مقارنۀ ماه و زهره دیده می شود که ساعتی بعد از غروب خورشید گرفته شده است. همه می دانیم که ماهی که در این شرایط دیده می شود، ماه کامل نیست، منتها چند ثانیه باز بودن اضافی دریچۀ دوربین باعث شده که ماه ما کامل شود!! این جاست که حساسیت زمان نورپردازی آشکار می شود.
این دو موجود زنده هم شامل دایی علی و دایی محمدمان هستند که به دستور مادرمان مجبور شده اند نیم ساعتی را در همین حالت سپری کنند تا زمان عکسبرداری به پایان برسد. از آن جا که این عکس ها به دلیل استفاده از نور زمینۀ مناسب لازم بوده تا در بیرون شهر انداخته شود این موتور وسیلۀ خوبی جهت جابجایی به حساب می آمده است.
عکسی دیگر از مقارنۀ ماه و زهره...
مقارنۀ ماه و سیاره مریخ...
رنگ های متفاوت ستارگان در عکس ها به راحتی قابل دیدن است...
غروب خورشید و ماه شب چهارم ماه...
رنگ های مختلف ستاره ها به راحتی در این عکس قابل مشاهده است.
پاسخ به سوالات متداول:
1- انداختن یک چنین عکس هایی فقط با استفاده از دوربین های آنالوگ امکان پذیر است که بتوان دریچۀ دوربین را تا هر زمان که لازم باشد، باز نگه داشت.
2- حتی کوچکترین حرکت دوربین باعث تارشدن عکس خواهد شد. پس لازم است دوربین روی سه پایه سوار شود و باز و بسته شدن دریچۀ دوربین با استفاده از یک سوئیچ مخصوص انجام می شود.
3- عکس ها متعلق به سال 1383 می باشد. زمانی که مادرمان به یک آسمان پر ستاره و چند آدم بیکار دسترسی داشت تا ایشان را برای عکسبرداری به خارج شهر ببرند. و از همه مهم تر، عمده ترین عامل دست و پاگیری یعنی ما موجود نبودیم!!!
4- جهت آشنایی بیشتر با آقای زاکارین به لینک زیر بروید:
5- به امید روزی که مادرمان وقت پیدا کند و بتواند باز هم به عکسبرداری از آسمان شب بپردازد..
6- این عکس هم اولین عکسی است که مادرمان با اسلاید خود انداخته است. چون همیشه احتمال سوختن و یا نصفه بودن اولین اسلاید وجود دارد، ریسک بزرگی است که با آن یک عکس نیم ساعته بیندازید. به همین دلیل مادرمان این عکس را از روی دیوار کانون نجوم آماتوری دوستان آسمان انداخته است:
مجموعه ای است از سوتی های که دانشجویان از خود بروز داده اند!!!!
چون خاله راضیه و خاله آذر، دوستان دوران دانشجویی مادرمان، نیز به وبلاگمان سر می زنند هدف از گذاشتن این عکس زنده شدن خاطرات ایشان است!!!!
به امید روزی که خودمان راه مادرمان را ادامه دهیم...
