گل پسر... قند عسل...
گل پسر... قند عسل... می دانی آقا، روفرشی چیز خوبی ست وقتی یک خانه باشد و یک نی نی باشد که دلش بخواهد خود مختار غذا بخورد و یک مادر باشد که دلش استقلالِ کودکش را می خواهد حتی در امور کوچکی مانند غذا خوردن...
و اگر این کودک را از جمع بالا حذف کنیم، رو فرشی زیبا نیست از آن جهت که وقتی این همه هزینه می کنیم و فرش می خریم حق داریم نقش و نگار زیبایش را ببینیم و از نشستن بر روی این نقش و نگار زیبا لذت ببریم...
روز اولی که مادرمان پا به منزل مشترک خود نهادند، علیرغم تاکید دیگران بر قرار دادنِ روفرشی بر روی فرش های منزل، مقاومت عظیمی از خود نشان دادند و تا همین چند روزِ قبل روفرشی های مادرمان در کمد دیواری قرار داشت...آخر می دانی مادرمان بسیار اصرار داشتند که نقش و نگارِ فرش جلوی چشمشان باشد و از دیدنِ آن لذت ببرند...
اما از آن جا که فرش های منزل ما پس از یک دورۀ طولانیِ تحملِ کثیفی، تازه از قالیشویی برگشته است مادرمان تحمل کثیف شدنِ مجدد آن را ندارند و در یک اقدام اجباری بر روی نقش و نگارِ محبوبِ خود روفرشی پهن کردند و نقش و نگار زیبای فرش را زیر آن پنهان کردند...
و ما از این که مادرمان را دچار یک عمل اجباری نموده ایم بسی وجدان درد داریم...
و در جستجوی راهی برای شاد نمودنِ مادرمان 
از وجدان دردِ ناشی از پنهان شدنِ نقش و نگار فرش که بگذریم ما را نشسته بر روی روفرشی فرض کن و در حال تکه پاره کردن دفتر نقاشی مان، همان ابزار لازم و کافی برای سر نرفتن حوصله مان و خالی کردنِ زورِ بازوهایمان!!!
بـــــــــــــــــــله از روزی که به این نتیجه رسیده ایم که تمام صفحاتِ دفتر نقاشی مان پر شده است از نقش و نگاری که بر آن نگاشته ایم، هر زمان وجدان درد اساسی بر روحمان فشار می آوَرَد و یا به عبارت دقیق تر، حوصله مان سر می رود؛ می رویم سراغ همان دفتر نقاشی معروفمان و در هر نوبت چند برگ از آن را پاره کرده و به روفرشی هدیه می کنیم....
به این صورت که برگ های نقاشی شده را کاملاً ریز می کنیم و پهن می کنیم بر روی روفرشی تا دلِ مادرمان را به دست آوریم و او را خشنود سازیم.... تا دیگر از بابت ندیدنِ نقش و نگارِ فرش ناراحتی نداشته باشند و به جای دیدنِ نقش و نگارِ ثابت و خسته کنندۀ فرشِ زیر پا، متنوع شوند با دیدنِ نقش و نگاری که توسط پارۀ تنشان به ثبت رسیده و هر روز تازه می شوند و از آن مهم تر این که ورزش کنند تا سلامت باشند با جمع کردنِ کاغذهای جِر خورده توسط گل پسر!!!!
بــــــــــــــــــــــله.... یک همچین پسری هستیم ما
مدیونی اگر نامِ نامربوطِ خرابکار را بر ما نَهی! نــــــــــــــــــــــه ما فقط به سلامت روح و روانِ مادرمان اهمیت ویژه ای می دهیم!
اینو نگم چی بگم! سلامت روح و روان صرفاً جهت دلگرمی به خودمه
اگه روفرشی نبود فرش هم نبود!
پس زنده باد روفرشی!
بوس براي پسرك شيطون ومامان علاقمند به استقلال كودك
