خوشبختی واقعی!

مدتی ست که خانوادۀ ما نیز به جمع کاربران وایبر پیوسته اند... و گاه پیام هایی زیبا دریافت می کنند...

یکی از زیباترین پیام هایی که در این مدت از جانب دوستان دریافت شده است، پیام زیر است و از آن جا که عجیــــــــــب با اعتقادات قلبی و ذهنی مادرمان منطبق است این پیام به وبلاگ مان منتقل می شود تا در آینده ای نزدیک آن را بخوانیم و در زندگی مان به کار گیریم...

و حالا متن پیام:

کاش وقتی بچه هامون میرن مدرسه بهشون بگیم:

عزیزم من نمی خوام تو بهترین باشی من فقط میخوام تو خوشبخت باشی...

اصلا مهم نیست نمره هاتو همیشه 20 بگیری جای 20 می تونی 16 بگیری اما از دوران مدرسه و کودکیت لذت ببر.

از "ترین" پرهیز کن

خوشبختی جایی هست که خودت را با کسی مقایسه نکنی حتی نخواه خوشبخت ترین باشی بخواه که خوشبخت باشی و برای رسیدن به این خواسته ات تلاش کن... همین...

من فکر می کنم از وقتی به دنبال پسوند "ترین" رفتیم، خوشبختی از ما گریخت...

از 19.75 لذت نبردیم چون یک نفر دیگه 20 شده بود...

از رانندگی با پراید لذت نبردیم چون ماشین های مدل بالاتری تو خیابون بود...

از بودن کنار عشقمون لذت نبردیم چون مدرک تحصیلی و پول توی جیبش کمتر از خیلی های دیگه بود...

میخوام بگم خیلی از ما فقط به "بهترین"، "بالاترین"، و "بیش ترین" چسبیدیم و نتیجه اش این شد:" نسل های افسرده و همیشه گریان..."

شاید لازمه در سال جدید تغییر جهت بدیم...

کم ترین آرزویم این است:" هرگز با چشمان مهربانت، نامهربانی روزگار را نبینی"

بالاترین خواسته ام برایت این است:" حاجت دلت با حمکت خدا یکی باشد"

زندگی ساختنی ست نه گذراندنی...